इलेक्ट्रीकची तार पक्ष्यांच बसायच आवडत स्थान . त्यांनी आपली म्हणजे मानवाची निर्मिती त्यांच्या आयुष्यात व्यवस्थीत स्विकारलीय त्याच एक ध्योतकच आहे.
कधि एकटे ,कधि जोडी तर कधि थवे अश्या आसन व्यवस्थेत ते बसलेले दिसून येतात.
कधि एकटे ,कधि जोडी तर कधि थवे अश्या आसन व्यवस्थेत ते बसलेले दिसून येतात.
पुर्वे कडून सुर्योदय होण्या पूर्विची लालीमा हळूहळू आकाशात पसरायला लागते व चांदोबा अजुनही सूर्यास्ताच्या वेळी सुर्य जसा असतो तसा दिसतोय.
हे आपण स्वत:च्या नजरेने बघितल नाहि तर हा सुर्यच आहे अस आपण ठाम पणे सांगू पण जेव्हा हा अनुभव आपण स्वत: घेतो तेव्हा आहा! काय सुरेख चंद्र , तेही या वेळी ,अस स्वत: लाच म्हटल्या शिवाय राहत नाही.
पहाटे लवकर उठण्याच्या अनेक फायदयां मधे अजुन एक फायदा जोडला गेला ,"पहाटेच चंद्र दर्शन".
सकाळी इथे भेट देणारे बरेच असतात म्हणजे बुलबुलच्या तिन चार जोड्या असतात तर मैनेचा थवा ,तर कधी दोन तिन सुर्यपक्षी ,नर मादी दोन्ही,तर कधि कधि पोपट येतो एखादा ,
तशीच ति मधमाश्यांची हि सुरू झाली . पेरूच्या फुलांवर ,चिकूच्या झाडावर मधमाश्याच मधसंचय सुरू झालय.
या प्रहरी त्या मोठ्या संख्येने उडताना दिसतात.म्हणूनच कदाचित वेडा राघू (Bee eater), भरद्वाज बागेत दिसतात.
संध्या बागेत तिन पोळी आहेत एक मोठ्ठ आंब्याच्या झाडावर जे खुपच दाट पानांच्या आत आहे .
तर एक शेवग्याच्या झाडावर आणि एक घराच्या स्लँबला.
या सगळ्यात त्या एकदाच चावल्यात मला पण माझ्या शिवाय इतर कुणि बागेत गेल तर मात्र बरयाचदा त्यांना माश्यानी चावा घेतला आहे.
मला ऐकदा मी जरा अंधार पडल्यावर फांद्याचे कटिंग करत असतांना त्यांच्या पोळ्याला धक्का लागून त्यांना डिसटर्ब झाल आणि मग मला हि त्यांनी चावल.
इतर वेळी बरयाचदा मी फुल तोडताना त्या आजुबाजूला उडत असतात पण मी त्यांना किंवा त्या मला त्रास देत नाहीत ,बागेतल्या इतर रहिवाश्यां सारख्या त्याही कायमच्याच रहिवाशि किंवा कुंटुबातिल सदस्य आहेत.
.
तर असा हा पोपट फारच कमी वेळा बागेत दिसला ,मोजून दोन तिन वेळा.
आज तो बराच वेळ होता ,या आधि जोडी दिसली होति ति वायर वर.
त्याच आपली भाषा बोलण या वैशिष्ट्या मुळे तो आपल्याला अधिक जवळचा वाटतो.
त्यात बागेत त्याच आवडत पेरूच झाड आहे तरी तो का येत नाहि हा प्रश्न सतत सतावतो .
पण आत्ता बागे पर्यंत पोहचलाय पुढे पेरू हि खाताना दिसेलच.
या वेळी खुप दिवस लांबलेला पावसाळा त्या मुळे गवत ही ऊशिरा काढल आणि वाढलेल्या वेलीं ची कटींग ही ऊशिराच केली पण मग त्याला बहार यायच्या सिझन मधे तो आलाच नाहि.संक्रात वेलीला फुल साधारण डिसेंबर मधे येतात व पुढे फेब्रुवारी पर्यंत त्या वर बहर असतो.
सुंदर केशरी रंगाचे लोंबकळते फुल ,झुबके डोळ्याच पारण फेडतात .
पण या वर्षि वाटल आपण उगाचच ते कापत बसलो , सगळी कडे संक्रात वेलीवर फुलं आहेत आणि आपल्याच नाहीत .मन खट्टु झाल कारण ज्या गोष्टीची वाट बघत असतो ति वेळेवर दिसली नाहितर वाईट वाटत.
बरेच दिवस तिकडे लक्ष दिल नाही ,त्याला आता पुढच्याच वर्षी फुल येतिल हे मनोमनी स्विकारल.
पण अचानक त्याला कळ्या दिसल्या
दोन तिन दिवसां पासून आवाज यायचा पण तो दृष्टिस पडत नव्हता .
पण आज दिसलाच ऐकदाचा,पण बहुतेक हे पिल्लूच असाव अस वाटत .
पण मला या तांबट म्हणजे काॅपर स्मिथच जरा वेगळच वाटत ते पिवळ लाल काॅम्बीनेशन पण शरिरात फार डौल असा वाटत नाही आणि आवाज पण वेगळाच . असो तरीही देवाची प्रत्येक रचना वेगळी आणि त्या वेगळेपणात त्याच वेगळ अस सौंदर्य.
हे अंजीराचेच झाड ,खोड पूर्णपणे वाळवी किंवा दुसरया कुठल्या तरी किडी मुळे खराब झालेय ,वर शेंड्या वरच्या फांद्या पण पार निशपर्ण झाल्यात पण खोडाच्या मुळा पासून बरेच फुटवे फुटलेत आणि त्याच्या फांदया झाल्यात वर अंजीरही आलेत.
खरतर या वर्षी अती पावसाने बरीच झाड गेली काही तर अचानक काळवंडली वाटल की फुटतिल पान पण ति वाळलीच ,अंजीराच्या बाबतितही असच वाटल ,या झाडाच विशेष अस कि पान नसली तरी किंवा फळ नसतिल अगदि तेव्हा ही कोकिळ ,धनेश ,भरद्वाज ,बुलबुल ,चिमण्या, मैना हे सगळे त्या ऊंच फांदयां वर दिवसातून एकदा तरी बसलेले दिसतात ,कधि ऊडता ऊडता विसाव्याला सकाळी तर कधि संध्याकाळी.
आणि अंजिर असतिल तेव्हा तर हे सगळे येतातच पण तांबट , परिट ,वेडा राघू ,कधि कधि चश्मेवाला ,दयाळ हे ही असतात.तांबट,कोकिळ,बुलबुलआणि धनेशाला मी अंजीर खाताना पाहिलय .
तर अस हे अंजीर परत या पक्ष्यां साठी सेकंड इनिग करतय हे कस ते निसर्गची जाणो पण त्या साठी त्याला मना पासून धंन्यवाद ,नाहीतर माझे इतके मित्र मी गमावले असते ना.
तर या सुंदर फुलांनी आज मनाला मोहून टाकल .
त्याच्या आडव्या तिडव्या उडन्यानेच तर त्याला वेडा राघू म्हणतात .मी त्याला खुप मिस करत होती.डिसकव्हरि वर राजस्थान मधे यांचे थवे दाखवले होते आणि ते तळ्याच्या पाण्यात सुर मारून आपले शरिर कसे थंड करतात हे दाखवले आता बघुया आपल्या कडे तो पाण्यात सुर मारतो का ते?
दुपारच्या कडक उन्हात पक्षी याच सावलीत विसाव्याला येतात. प्राणी जमिनीवर ,झाडाच्या सावलीत निवांत , वामकुक्षी घेतात.
आपण लावलेल्या झाडा मुळे यानां सावलीत आसरा मिळतोय हे बघून ,ते वाढवतांना केलेल्या मेहनतीच चीज झाल अस आपसूकच वाटून जात.
दाटी पानांची झाली
अडवती सुर्या चे ऊन
पसरवून फांद्याचे हात
देई झाड मायेची सावली
गातो कोकीळ गाण गोड
आंब्याच्या ग झाडावर
पक्षी येती विसाव्याला
सावल्या झाडांच्या दाट झाल्या
मग चिनी का होईना गुलाब फुलला आणि सुदंर रंग मोहवून टाकतोय सध्या .
हे पावसाळ्यात उगवतात अनेक झाड त्यातलच आपोआप उगवलेल कडूलिंबाच झाड.छोट असतानां काढून लावूया कुठे तरी अस ठरवलेल पण त्या वेळी अति पाऊस ,बरेच दिवस लांबलेला म्हणून मग ते तसच राहिल.
नंतर मी बरयाचदा ते काढायचा प्रयत्न केला पण ते काहि केल्या निघेना मग मी वरच झाड कापून खाली बुंध्याशी जाळल वाईट वाटत होत कारण येरवी इकडे तिकडे उगवलेली झाड मी पिशवीत मोठी करून मग ते दुसरी कडे लावायला देते, त्यातलीच दोन तिन झाड समोर ओपन स्पेस मधे आता सावली दयायला लागलित.त्यात आपण एक मोठ्ठ झालेल झाड अस संपवून टाकायला निघालोय .वेळीच काढून कुठेतरी लावायला हव होत नाहा का?
आज ते बागेत नाही अस वाढवता येणार ,ते खुप मोठ होत शिवाय अश्या जागी वाढल तर इतर झाडांवर सावली पडेल हि अडचण आहेच.
तर अस हे झाड तोडल, जाळल तरी परत परत येतय .पुनर्रोपण नाही करता येतय ना . बघुया, येरवी झाड जगवणारी मी याला जडसे ऊखाडायचा प्रयत्न करतेय तर त्याच हे उगवण कधि थांबवतेय ते?
माझ्या चँनल वरच्या व्हिडीओतही तो अगदि लांबून शुट केल्या मुळे अगदी लक्ष देऊन बघितल तरच दिसतोय .
हा अलभ्य लाभ मला अगदि सहज ,स्वयंपाक करतांना झाला.म्हणून Be always ready to catch the best in your cam.May it is best pick for which you are waiting for 😇😊
आणि हा सुर्यास्त .
'भँवरे की गुंजन' ,'भँवरा बडा नादान हाय,बगियन का मेहमान हाय ' आठवलीत का गाणि ,सनेमात चपखल बसवलेली गाणी त्यात या भँवरया वरची. याचा आवाजच गुंजन करणारा .आज ही जोडी स्वयंपाक करतांना खिडकिपाशीच गुंजन करत होती ,निसर्गातल्या प्रत्येक हालचालीतल सौंदर्य काही वेगळच असत नाही का ? मग माझ्या डोळ्यांनी पाहीलेली प्रत्येकच गोष्ट मी या रोजनिशीत लिहीणार आहे म्हणून हे ही दृष्य तुमच्या डोळ्यां साठी.
बागेत पेरू,चिक्कू,अंजीर आहेत पण हे तिकडे फिरकलेच नाहीत.
काय कारण असाव?
माकड म्हणजे आपले पूर्वज अस म्हटल जात पण त्यातल्या कुठल्या जातीशी आपल साधर्म्य आहे ,बहूतेक चिंपाझी असावे का?जेन गुडाल हिच्या अभ्यासात ती सांगते कि मानव व चिंपाझी याच्यात फक्त एका गुण सुत्राच्या जोडीमुळे ते चिंपाझी आणि आपण मानव ठरलो.
यात बरच संशोधन झालाय आणि सध्या सूरू ही आहे.
माकड आपल्याला जास्त परिचयाची कारण आपल्या आसपास बरयाच दा आढळतात.काही ठिकाणी मंदीरात ही ते दिसून येतात.हनूमानाचा अवतार म्हणून लोकां कडून त्यांची बरयाच ठिकाणी बडदास्त ठेवली जाते.
माकडांच्या बाबतित मागे एकदा मारूति चितमपल्ली यांच्या नावानी एक पोस्ट फिरत होति त्यात ते लिहितात कि दुष्काळाची चाहूल माकडानां आधिच लागते आणि म्हणून वयस्कर माकड काही पानांचा चोथा करून त्याचे लाडू ( तहाण लाडू भूक लाडू सारखे) आपल्या मुलां सीठी साठवूण ठेवतात.
व हे अन्न सगळ्यां ना पुरणार नाही म्हणून वयस्कर माकड आपला जीव देतात जेणे करून उरलेल्या तरूण ,लहाण माकडांना ते पुरेल.
प्राण्यांच जग गुढ आहे ,ते काय? काय? कस ?कस? करतात याचा अभ्यास करणारया बरयाच अवलियांनी आपल्या आयुष्यातिल अनेक वर्ष त्यांच्या सोबत घालवून केलाय आणि त्या साठीची चिकाटी ,त्याग तसे तपस्विच करू शकतात. त्यांच्या मुळेच आपल्या पर्यतं या गोष्टी पोहचतात .सो धन्यवाद त्या सगळ्या महान तपस्व्यांना.🙏
हि मनीची फँमिली,मम्मा & दोन लेकी.हा रोजचा शिरस्ता ,सकाळी जिथे कोवळ ऊन मिळेल तिथे यांच बस्तान .अगदी नियमीत ! प्राणी, पक्षी आपल्या शारिरीक गरजा व्यव्स्थित जाणून असतात ,त्यांना कुणी डाँक्टर नाही सांगत 'ड'जीवनसत्वा साठी ऊन्हात बसायला,पण हे नियमीत ऊन्हात बसतात( कोवळ्या) .सकाळी जसा सुर्य ऊगवायला सूरूवात होते तशी ज्या झाडावर ऊन येत तिथे पक्षी ऊंच फांदीवर बसलेले दिसून येतात.बागेतल्या ,शेवग्याच्या झाडावर अगदी ऊंच फांदीवर पारवा,बुलबुल,जांभळा सुर्यपक्षी ,कोकिळ, भांगपाडी मैना,सांळूखी,चिमण्या,भरद्वाज या सगळ्यांची हजेरी लागते.
मनीमाऊ क्युट दिसतात पण छोट्या पक्ष्यांची शिकार त्या करतात ,वाघाच्या या माऊशीला झाडावर पटकन चढता येत आणि शिंपी , चश्मेवाला या सारखे छुटुकले पक्षी त्या शिताफीने पकडतात. वर आत्ता खिडकितल बिर्हाड हलवून टाकाव लागल त्यांच्या मुळे कारण पारव्याच्या घरट्यातली अंडी त्यांनी गट्टम केलीत .
खरतर खुप राग येतो पण ही निसर्गातिल साखळी आहे, प्रत्येक जीव कुणावर तरी अवलंबून असणारच.
हि वामकूक्षीची तयारी ,पण हळूच केव्हा शिकार करेल माहीत नाही.
आज हे महाराज पण बरेच निवांत पणे बागेत फिरत होते.आधि बरयाचदा माझी चाहूल लागताच ऊडून जात ,पण आज आजूबाजूला रपेट चालू होती.भरद्वाजाचा आवाज तसा भारदस्त कित्तेक वेळा वाटायच कि माकड आलीत पण तो आसपास दिसायला लागला आणि हा आवाज भरद्वाजाचा आहे हे कळल. बरयाचदा सकाळी दोन भरद्वाजां मध्ये जुगल बंदी चालू असते एक या टोकावर तर दुसरा दुसरया टोकावर आवाजाला साद प्रतिसाद देत असतो.
एकदा त्याने नारळाचा झाडावर सरडा पकडा चोचीत पण तेव्हा कॅमेरा रेडी नव्हता ,सो ---
आज परत संध्याकाळी पण नारळाच्या झाडावर सारखा गोल काही तरी शोधतच होता ,पण बरयाच वेळा नंतर शोध थांबवून पानांवर बसून घेतल
क्लिओम व्हिस्कोसा या वनस्पतीला मराठीत तिळवण किंवा पिवळी तिळवण अस ही म्हणतात.या वनस्पतीला एशियन स्पायडरफ्लावर किंवा टिक विड असही म्हटल जात.ह...